Kino

W odpowiedzi na ostatnie "trendy" światowej i Polskiej kinematografii, która coraz odważniej prezentuje historie osób z niepełnosprawnością, pozwolę sobie zrobić mini przegląd tego co jest w tej dziedzinie do zobaczenia. Wszystkie tytuły które chcę zaprezentować mieszczą się w kręgu filmów biograficznych konkretnych osób, jednak utrzymują się w charakterze dramatów obyczajowych, dlatego wzbudzają liczne emocje i dają widzowi możliwość zetknięcia się z problemami osób niepełnosprawnych. W dobie kultu ciała, bardzo ważne jest aby nie dopuścić do tego żeby choroba czy niepełnosprawność stała się tematem tabu, dlatego uważam że mimo tego że są to filmy komercyjne, można te ekranizacje zaliczyć do ambitnych dzieł popkultury.


Mój Biegun (2013)
reż : Marcin Głowacki; scenariusz Marek Kłosowicz, Katarzyna Śliwińska-Kłosowicz

Wbrew temu co sugeruje tytuł, film wcale nie skupia się nad wyprawą na biegun, ale opowiada o tragicznych doświadczeniach rodziny Melów. Fabuła toczy się dość ospale, widziałem dużo lepiej skonstruowane filmy niż ten, ale wymieniam go na samym początku bo traktuje Jasia nie jako przypadek medyczny, albo nadczłowieka zdobywającego pępek świata, ale przede wszystkim jako osobę osadzoną w społeczeństwie. Epizodycznie ukazany proces rehabilitacji jest dobrym studium psychologii pacjenta odnajdującego się w nowej sytuacji społecznej. Film godny polecenia osobom zainteresowanym postacią  najmłodszego niepełnosprawnego zdobywcy biegunów, chcącym zrozumieć gdzie tak naprawdę rozpoczyna się jego podróż na biegun.



Przebudzenia (1990)
reż. Penny Marshall; scenariusz Steven Zailian

Film o tej tematyce stworzony niemal ćwierć wieku temu, wciąż zdaje się być na topie raz po raz wyświetlany w telewizji publicznej. Doskonała obsada aktorska i profesjonalna konstrukcja techniczna filmu gwarantuje poruszający obraz świata pacjentów oddziału neurologicznego oraz środowiska medycznego, sprawującego nad nimi opiekę. Doktor Sayer wręcz heroicznie zaangażowany w terapię osób nieuleczalnie chorych, mimo wielu przeciwności osiąga spektakularny sukces. Film pokazuje jak ważna w procesie rehabilitacji jest wiara terapeuty w wyleczenie i wrażliwość na człowieczeństwo każdej osoby. Zabawne epizody i dramatyczne zwroty akcji sprawiają, że jest to naprawdę wartościowy film.





Chce się żyć (2013)
scenariusz i reżyseria : Maciej Pieprzyca


Historia Mateusza z mózgowym porażeniem dziecięcym, który przemierza długą i trudną drogę w walce o godność swojego życia. W przeciwieństwie do poprzedniej propozycji, "Chce się żyć", ukazuje skutki braku wiary personelu medycznego w proces leczenia. Film dotyka niewątpliwie prawdy, że nie każdą ścianę da się obalić, ale nie wolno się poddawać. Mimo, że fabuła dotyka trudnych, niewygodnych i smutnych pytań, potrafi również momentami rozbawić.




Moja Lewa Stopa (1989)
reż.Jim Sheridan; scenariusz Jim Sheridan Shane Connaughton
Ekranizacja autobiograficznej opowieści Christiego Browna urodzonego w 1932 roku w Dublinie w bardzo licznej, niezamożnej rodzinie. Sprawnie mógł poruszać jedynie lewą stopą i ten potencjał wykorzystał zarówno jako malarz jak i pisarz. Rodzina chłopca nigdy nie pogodziła się z ułomnością syna i nie dopuściła do alienacji od życia społecznego. Film mógł stanowić inspirację dla Macieja Pieprzycy, by dostrzec na polskim gruncie bohaterów takich jak Christi.



Nietykalni (2011)
scenariusz i reżyseria : Olivier Nakache, Eric Toledano

Tej biografii bez skrupułów można przykleić łatkę komedii, bo niemal przez cały czas film utrzymany jest w rygorze współczesnego francuskiego humoru. Wydaje się że podejście czarnoskórego kryminalisty z przedmieścia do sparaliżowanego milionera jest często co najmniej nie na miejscu, a jednak ich relację przenika prostota i szczerość, której bogaty Phillippe potrzebuje. Możemy się sporo nauczyć od tego niewykwalifikowanego opiekuna, który bez trudu traktuje swojego podopiecznego jak partnera a nie kalekę.